Bu ırk yalnızca Trakya’da Kırklareli, Tekirdağ ve civarındaki minik kasabalarda yetiştirilmektedir. Büyük bir olasılıkla Oryantal Roller’ ları (makaracıları) ile akraba bir ırk. Vücut yapıları Oryantal Roller’ları çağrıştıran orta büyüklükte kuşlardır.
Ancak Oryantal lardan değişik olarak bu ırkta 14-18 telekten oluşan kuyruk dik olmayıp genellikle kanatlar kuyruğun üzerinde göç eder. Kanatları kuyruk yanında, birini kuyruk altında ya da ikisini de kuyruk altında taşıyan kuşlara rastlanmaktadır.
Böyle bireyler genelde melez hayvanlardır. Zira son yıllarda Balkan Ülkelerinden bir hayli güvercin ırkı ithal edilmiştir. Melezlenme tesiri kısalan gagalardan da belli olmaktadır. Safkan (saf ırk) hayvanlarda gaga orta boydadır. Bu irkin yalnızca düz beyaz, siyah, siyah şeritli dumanlı mavi, kırmızı ve ender olarak sarı ve dumanlı çakmaklı renkleri mevcuttur. Mavilerine; küllü, çakmaklıklarına; tekir ve sarılarına; kanarya adı verilmektedir. Renkli kuşlarda beyaz tüylerin olmaması konusunda yetiştiriciler oldukça duyarlıdırlar. Gaga rengi bütün tüy renklerinde beyaz olup, ucunda kuşun tüy rengine bağlı bir kir olur. Mavilerde mor gaga rengine de rastlanılmaktadır. Beyazlar dışında hepsinde göz rengi açıktır. Beyazlarda sadece siyah gözlülere rastlanır. Orta uzunluktaki bacaklar tüysüzdür. Bu kuş türleri sulak alanı severler.
Bu mevzuda da yetiştiriciler oldukça duyarlıdırlar. O kadar ki, yuvadaki yavruların ayaklarında geçici fazlaca minik tüylerin görülmesi (Bu tüyler genellikle yavruluk tüy değişiminde dökülmekte ve yerlerine yenileri gelmemektedir.), öteki özellikleri bakımından ne kadar harika olurlarsa olsunlar damızlıkta kullanılmazlar. Bu ırkta tepeli yada tepesiz kuşlar görülmektedir. Tepe ensenin altından başlamalı, enseyi iyi sarmalı ve iki yanında, aşağı yukarı kulak altında bariz tepe gülleri görülmelidir. Tek tarafta gül, yarık görünüm, ensede yukarıdan başlamış olan tepe ve dar tepeli kuşlar damızlıkta kullanılmazlar. Her rengin kendi rengi ile çiftleştirilmesi konusunda yetiştiriciler hassas olduklarından renkler arasında belirli bir yapısal farklılık göze çarpar. Bu konum bilhassa beyazlar için geçerlidir. Zira renkli kuşların aralarında çiftleştirmelerinden yeniden düz renkli yavrular elde edilmektedir. Dolayısıyla bu tür çiftleşmeler nispeten tolere edilmektedirler. Ancak çiftlerden birinin beyaz olması niteliğinde yavrular ala kuşlar olmaktadır.
Bu kuşlar fazla ca ürkektirler. O kadarki kümese girdiğinizde sizi sesleriyle karşılarlar ve birini yakalamaya kalktığınızda duvarlara tırmanırlar. Bu ırkın yetiştiricileri iyi uçuş özelliğine haiz güzel kuşlar yetiştirmeyi gaye edinmişlerdir. Ancak son yıllarda dış görünüşe daha çok ağırlık verildiği için bu güvercinlerin uçuş özellikleri gerilemiştir. Daha öncede andığım benzer biçimde, Balkanlardan getirilen ve melezlenen kuşların gösteri kuşları olmaları bu olguyu hızlandırmıştır. Eskiden uçuş özellikleri görünümlerinden önce gelirdi. Uzun, yüksek uçan ve sık sık takla (makara) atmayan sadece kaliteli takla (makara) atan kuşlara kıymet verilirdi. Eskiden toplu şekilde yükselen hatlara rastlanıldı ve bunlar belli bir yükseklikten sonra ilkin birisi kendisini ip gibi takla atarak aşağıya salar, bunu ötekiler izlerdi.
Aynen bir oldukça örümceğin iplikleri ile kendilerini aşağıya salmasına benzerdi. 10 – 20 metre döndükten ondan sonra yine toparlanırlar ve yükselirlerdi. Bazen yetiştiriciler kuşlarını dönüş için teşvik etmek amacıyla bir grup (filo) daha salarlardı. Bazen de 40 – 50 gibi oldukça sayıda kuş salınırdı. Bunlar havada beşer yahut onarlı gruplara buluşurlar ve birbirlerinden bağımsız olarak değişik yüksekliklerde uçarlardı. Bu ırkın ürkekliğinden başka diğer fena bir özelliği kuş gösterilmesine reaksiyonlarının azca olması hatta tamamen görmezlikten gelmeleri. Dolayısıyla yönetilmeleri biraz zor olsa gerek. Günümüzde azda olsa halen uçuş özelliklerini hedef edinen kuşçular bulunmaktadır. Öyle ki bu ırk altında halen 3 ile 5 saat içinde, nokta yüksekliğinde uçan ve yükselten dönen (makara) kuşlara rastlanılmaktadır.
